Het is de taak van Idealisme om realisme onder de loep te nemen.

Elke noemenswaardige stad of stadsdeel staat bekend om iets. En dat iets zorgt er voor dat mensen van over de hele wereld er vanaf kunnen weten. En als zij de kans krijgen er naar toe zullen gaan.

Amsterdam heeft zijn grachten, Anne Frank Huis, Musea, Coffeeshops en de Wallen.

De vraag is: wat heeft Amsterdam Zuidoost. Wat zijn de must sees en wat is haar USP (Unique Selling Point)?

Samen met bewoners, ondernemers, culturele aanbieders en overige belangstellenden van het gebied. Zouden we moeten onderzoeken, wat werkelijk de hedendaagse USP van de Bijlmer is. Wat het zou moeten en eventueel kunnen worden. En hoe Zuidoost binnen nu en 10 jaar op de kaart zou kunnen worden gezet als bruisend stadsdeel.

Ons H23426 project staat voor vernieuwing, ondernemerschap en visie. Het is een van de voorbeelden voor hoe je vanuit 1 visie verschillende ondernemingen kan opstarten om voor de potentiële bezoeker 1 goed, duidelijk en inspirerend verhaal te hebben.

Daarnaast is het H23426 project evenals het XDI project van NoLIMIT een visie verbreding -en professionalisering project. Waarbij ze, in tegenstelling tot het Face 2 Face project, niet worden begeleid maar juist in het diepe worden gegooid. Fouten bestaan niet, keuzes worden gemaakt en sommige pakken beter uit kan anderen. Van allemaal leer je, alleen sommige kosten je iets meer hoofdpijn om ze weer recht te zetten.

Ik zie heel Zuidoost als een potentieel nieuw H23426 project. Waarbij er een totaal visie kan worden gecreëerd over het totale gebied. Met een verdeling in kids, jongeren, volwassenen en ouderen. Waarbij de etniciteit niet centraal staat in de visie vorming als belemmering of iets waarmee je krampachtig rekening dient te houden. Maar juist als een value added die uitvergroot dient te worden. Dit zonder het een karikatuur te maken, maar juist een slide show vanaf de oorsprong tot de hedendaagse ontwikkelingen. Afrika en Zuid Amerika zijn in constante beweging, de authenticiteit blijft behouden maar de ontwikkeling eist wel zijn plek op, wilt gezien en erkend worden. En durft de strijd aan te gaan met haar cultureel erfgoed. Vol respect, maar wel strijdend voor zijn bestaans recht.

Wat is de identiteit van Zuidoost:
Ik vrees dat zuidoost visie loos is gaan varen op de identiteit van diversiteit. Een identiteit die sturingsloos is, een waar je nog visie nog recht aan kan ontleden. Diversiteit is op een gegeven moment een gegeven en zit in de wachtkamer om ingezet te worden als meerwaarde. Wat dat wil zeggen is dat diversiteit (mits op visie georgastreerd) een bom aan energie is, dat een richting op geprojecteerd dient te worden. Het is als water zonder een fles; zeer belangrijk en waardevol, maar moeilijk verkoopbaar en niet in categorieën te verdelen. Het water de is waarde volle substantie. De fles bepaald de markt waarde "like it or not".

Welke fles wordt toegepast bij welke gelegenheid? Waarbij "take note" alleen de fles aan fluctuatie onderhevig is. De inhoudt blijft in kwaliteit onaantastbaar.

Voorbeeld: de water winkel in Amsterdam. De flessen variëren tussen 2euro tot 200 euro. Ik ben er niet van overtuigd dat er in de kwaliteit tussen de twee uiterste zoveel verschil is. Maar de uitstraling, vormgeving en status van de fles...daar zitten de meeste verschillen in.

Zuidoost neemt trots in het zijn van de waterbron, maar heeft van marketing te weinig verstand. Hierdoor zal de inkoop waarde van het water gekoppeld worden aan de verkoop waarde van de goedkoopste fles. En zullen derde met een zeer ontwikkeld sence of marketing winst behalen zodra hun fles de keurstempel wordt van kwaliteit. En dus niet de oorsprong van de inhoudt de waarde bepaald.

Zuidoost moet dus de functie als bron om armen, maar ook zijn marketing machine beter gaan inzetten om zo zijn eigen marktwaarde te bepalen.

Ook is het noodzakelijk om vanuit Zuidoost zelf de krachten in te zien, ze te voelen en het uit te dragen. Zuidoost moet ontstaan vanuit een gossip, voortvloeien op ervaringen van bezoekers, bestaansrecht krijgen op basis van recommendations en on the map komen vanwege het neer kunnen zetten van een visie die aangeeft dat we het zelf zien, snappen en weten aan te sturen. We gotta own iT!

De stappen van pr en het opgang krijgen van de gossip moet komen vanuit de nieuwe aandeelhouders die weten wat ze te doen staat. Dit zijn dus geen visie loze (self claimed) ondernemers. Maar ondernemers die handelen vanuit een visie en een concept. Een goeie breathing ground kan zijn Frankemaheert. Aangezien dit nog onaangetast is en de potentie heeft om vanwege zijn (redelijke) A-locatie positionering een nieuwe jonge en bruisende city centre te worden. Dit zal alleen lukken als er in 1 periode meerdere ondernemers, aangestuurd door 1 visie, zitting gaan nemen in dit gebouw.

Dit vereist van de lokale politiek, dat ze durf moeten tonen, out of the box moeten denken en visie moeten hebben (of erkennen dit niet te hebben, maar bereid zijn tot dialoog en om te faciliteren)

Het is de taak van Idealisme om realisme onder de loep te nemen.

Daag de feiten van het verleden uit, zonder deze te bagatelliseren. Het verleden speelt op heel veel vlakken in het heden nog een toon aangevende rol. Maar zorgt er ook voor dat sommige personen, groepen of instantie angstig zijn om dat wat 10 jaar geleden geprobeerd is, nog een keer te proberen. Terwijl de tijden wel degelijk verandert zijn en we in deze ontwikkelingen achter blijven. Dit terwijl zuidoost schreeuwt om verandering, maar wie doet de eerste zet?

De politiek denkt in termijnen van 4 jr, de politie denkt in termen van preventie. Het gros van de bewoners berusten zich in wat het is en de overige zoeken de bevrediging van hun ontwikkelings drang elders.

De welzijnssector heeft haar wortels in de aarde van de misère geschoten, en bekijkt alles door de bril van de have not’s, de minder bedeelden en vind ontwikkeling iets waar hun cliënten niet in mee kunnen, aangezien alles gekoppeld aan ondernemerschap en ontwikkeling links om of rechts om geld kost of een mentale meegroei vermogen (aanpassingsvermogen) vereist. Wat volgens de professionals voor hun cliënten niet haalbaar is. Ik snap het, maar wat is de middenweg, hoe gaan we toch vooruit?

Dus wie en wat blijft er over om de kar te trekken?
De Culturele sector, een sector bestaande uit een groep mensen met een onrembare drang naar vernieuwing en ontwikkeling. Mits goed samengesteld een collectief van mensen, dat gereisd heeft en inspiratie op snuift daar waar ze hun vrijetijd besteden. En dit om zouden moeten kunnen zetten in uitvoerbare producties en concepten. Daar ligt denk ik de winst!

Het enige wat dit remt is dat deze sector in de afgelopen jaren middels morfine genaamd subsidie lam gemaakt is. Onbewust zijn vele van ze junk geworden van de staat die zelf de drang naar kunstzinnige vrijheid heeft weten te vangen en kunnen dwingen tot mentale slavernij. Zij bepaalden welke vormen van verlangens, bevredigd mogen worden. Daar waar kunst diende als een protest tegen regelgeving, politiek of de gevestigde orde, is het in de afgelopen jaren door deze zelfde instituten gereguleerd. Als dealers die hun junks voorzien van gratis samples, en nu aangeven dat het niet meer gratis is. De stad raakt in paniek, wat gaat het brengen? Wat gaat de rol zijn van de maker, wat doet de strijder, wie is de junk?

2012 wil ik een ieder uitnodigen om Zuidoost anders te bekijken en te ontdekken wat onze kansen zijn. Welke USP’s we hebben en hoe we deze meer zichtbaar gaan maken. Niet door te klagen, waarom derde er niet overschrijven. Maar juist door gewoon te starten met alle mooie ideeën en door goeie projecten veel vaker te bezoeken. Samen maken wij de makers. Ook wil ik alle jongeren die bezig zijn met het ontwikkelen van zich zelf, vragen dit veel meer en veel vaker zichtbaar en kenbaar te maken. Laat positiviteit de norm worden, laten wij die beter willen dat samen gaan beleven zodat we een grotere impact maken in onze (mooie, veelzijdige en uitdagende) samenleving.

En als laatste verzoek;
Vrienden, kennisen en generatie genoten is mis het gezin. Het beeld van liefdhebbende betrokken ouders, die het door hebben dat we onze kinderen niet alleen in onze so called bubble opvoeden, maar dat we onderdeel zijn van een samenleving. En als wij dus niet een beetje van onze fatherly and motherly love delen met de kinderen naast ons, dan zullen we van een koude kermis thuis komen. Love concours all, but only when active!!



-Traditie-
Dat wat mondeling van de ene generatie aan de andere wordt overgebracht.

Wat houdt ons tegen om een eigen traditie te starten, waarin wij op basis van visie onze toekomst helpen aansturen. Zodat de volgende generatie dit als een tradtie zal voortzetten, simple weg omdat ze niet beter weten. [Niet zoveel anders als wat nu gebeurd, alleen is de traditie momenteel dat dom de norm aan het worden is en jongeren nu al hun toekoms kanzen verkleinen dmv het maken van on door dachte keuzes.]


-Angelo Bromet-