Maak van jezelf als slachtoffer geen dader!!

Daar ben ik weer. Iedere zondag reflecteer ik op mijn conversaties met jongeren die ik in de dagen daarvoor heb gevoerd. En probeer ik op 1 van de vragen dieper in te gaan en mijn antwoord of visie hier op te geven.

Deze week ga ik in op het volgende:

Tijdens het gesprek met een jonge dame, werd mij de volgende vraag gesteld.

Denk je dat de mens nog positief, open en eerlijk met elkaar zal leven of is dat vandaag de dag meer een utopie.

Mijn visie:

Ik wil starten met wijze woorden afkomstig van mijn Surinaamse voorouders die blijkbaar nog in deze utopie geloofde. KRIN TAKI NA KRIN LIBI (vertaling: Schoon praten is schoon leven) Deze woorden betekenen voor mij vandaag de dag nog meer dan dat ze in het verleden betekende. Ik geloof in deze woorden en ben er van overtuigd dat het volgen van deze woorden de basis is voor het geen waar we met zijn alle naar claimen te streven.

Een tijdje terug was ik gevraagd om iets te zeggen tijdens de boek presentatie van de inspirerende Walther Bourne. Zijn boek gaat over het versterken van de intrawaarde van onze mensen. Je interne waarde die, als deze op niveau wordt gebracht, een direct effect zal hebben op je externe waarde en daarbij ook je positie in deze samenleving. In de zaal zaten veel ouders en met name veel vrouwen, vrouwen van afro Caribische afkomst.

En in mijn verhaal haalde ik de woorden Krin taki na krin libi ook naar voren, maar als knip oog naar de relatie tussen de jonge generaties die met veel problemen en onbeantwoorde vragen worstelen en de oude wijze generatie die in de zaal zat.

En in mijn verhaal nam ik de mensen mee in mijn eigen leven. In een jaar van mijn leven die extreem veel voor mijn heden heeft betekend. Het was het jaar dat ik met mijn vriendin (nu vrouw) bij haar oma woonde. Haar oma was ziek, maar vreemd genoeg nog vol energie. Het was een klein vrouwtje die haar leven niet alleen waardig had geleefd, maar ook haar levenskruis waardig heeft gedragen (positief tot het eind). Omdat ze al op leeftijd was en ze zich zelf niet had overtuigd dat ze het eeuwige leven had, was ze zich aan het voorbereiden om heen te gaan.

En omdat ik van praten hield, zaten we soms avonden te kletsen over van alles en nog wat. Maar met name over haar leven en de hoe moeilijk het soms was. En wat me opviel was haar openheid, eerlijkheid en de verlichting die dat met zich mee bracht.

Het was toen dat ik door had dat het praten, de eerlijkheid van mens tot mens en het afdoen van de masker die de samenleving je (bijna) oplegt, je brengt tot een punt in je leven waar je je nooit druk hoeft te maken om heen te gaan. Omdat er geen loose ends achterblijven als je er niet meer bent.

Mijn oproep naar u allen, na zo'n lang verhaal.

Vele van de jongeren lopen rond met vragen over wie ze zijn en waarom sommige dingen niet gaan zoals ze zouden moeten. Of hoe het komt dat ze in een spiraal blijven circuleren, terwijl ze er alles aan doen om de cyclus te doorbreken.

Vele van hun antwoorden zit in jullie! Vele van hun antwoorden zit in de ouders van deze jongeren.

Vele van onze ouders hebben er moeite mee om eerlijk te zijn over wie zijn waren en zijn, hoe zij waren en zijn. Welke ernstige dingen zij zelf hebben meegemaakt of welke keuzes zij hebben gemaakt die niet geheel hebben uitgepakt als ze zelf hadden gewenst.

Ik kan begrijpen dat als je bv als moeder seksueel misbruikt bent, het heel moeilijk is om hierover te praten. Het praten met een specialist is al een zeer grote stap, dus praten met uw kinderen lijkt mij dan ook in deze nog moeilijker.

Maar vaak vergeten we dat ondanks we ervaringen onderdrukken, het tijdens de opvoeding van onze kinderen toch op een of andere manier tot uiting komt. En dat je zonder dat je het door hebt, jouw trauma overbrengt op je nazaad. Dit door ze te beperken in hun bewegingsruimte of hard aan te pakken op hun gedrag, waardoor de kans bestaat dat we ze duwen op het pad waar we ze eigenlijk voor willen behoeden.

Jonge meiden gaan aandacht zoeken bij (jonge) mannen. En jonge heren blijven in de cyclus van de afwezige vader of de agressieve wederhelft.

Moeders en vaders zoek diep in je hart, praat met je ziel en probeer het leven die je hebt gegeven als je prioriteit te zien. En het leven die je hebt gekregen te zien als jouw verhaal waar zij de wijsheid (het bittere en het zoete) uit mogen putten. Uw wijsheid en eerlijkheid zal dienen als gids in hun leven. Uw ervaring zal hun keuzes bewuster maken. Uw bezorgdheid zal door uw eerlijkheid in een klap alle begrip creëren en uw ervaring wordt in de positieve zin die van hun.

Een vader die durft toe te geven dat hij bij het verlaten van zijn gezin een verkeerde keus heeft gemaakt. Of dat het op dat moment de juiste keus bleek te zijn , omdat de relatie met de moeder geen andere optie toe liet. Maar dat het op dit moment terug kijkend op de jaren, misschien niet de juiste opties was. Zal bij zijn kinderen een wereld van verschil kunnen maken.

Als we eerlijk zijn naar elkaar en met name naar ons zelf, dan kunnen ook wij ooit wanneer onze tijd komt los laten zonder de angst dat we zaken onafgerond achter laten. En dan, maar ook alleen dan, is mijn kijk op het leven geen utopie, maar a normal way of life!

Maak van jezelf als slachtoffer geen dader. Eerlijkheid is een keus die wij moeten maken, het zal verlichting brengen en de dialoog tussen generaties openen. Zodat de verdwaalde binnen deze generatie hun weg weer terug naar huis kunnen vinden.

Ik verkondig geen feiten, nimmer mijn kijk op het leven. Ben benieuwd naar uw mening!

Ga een eerlijk en heerlijk week te gemoed en graag tot volgende week zondag.

Met vriendelijke groet,

Angelo Bromet